DNA onbekend

Nog niet zo heel lang geleden vond ik programma´s zoals Vermist, Spoorloos en Dna onbekend heerlijk om naar te kijken. Heerlijk te zien dat mensen elkaar na lange tijd weer terug vonden. Het was altijd de ver van mijn bed show tot anderhalf jaar geleden.
Ons gezinnentje was uitgenodigd bij een broer en zus van mijn moeder. Op een mooie zomerse zondagmiddag gingen wij er naar toe. Na heerlijk gewandeld te hebben zaten we daar aan tafel en we praten over vroeger en vooral veel over mijn moeder (ze is nu 9 jaar geleden overleden). Vraag me niet meer hoe ze het verteld hebben maar ineens floepte er bij mijn oom uit dat mijn vader mijn vader niet zou zijn!!!! WAT??? Je kan je voorstellen de grond zakte onder mijn voeten vandaan. Was verbijsterd en vol ongeloof. Weer een beetje bij positieven vroeg ik wat bedoel je? Hij vertelde dat mijn moeder dit ooit eens tegen hem heeft gezegd. Hij kwam vroeger maandelijks bij mijn moeder eten en tijdens een van deze etentjes vertelde ze tussen neus en lippen door dat ik een andere vader had. Veel meer kon hij er ook niet over zeggen. Mijn tante die zei dat er vroeger wel eens ruzies tussen mijn ouders waren en dat mijn vader dan zei, zeg jij nu maar niets want ik voed ook het kind van een ander op. Mijn tante heeft het nooit letterlijk uit de mond van mijn moeder gehoord.
 Ze vertelde ook dat mijn broer hier van af wist, die had het na de dood van mijn moeder via via gehoord maar durfde dit niet aan mij te vertellen.
 Dat mijn broer het wist kon ik me niet voorstellen mijn broer en ik zijn namelijk 2 handen op 1 buik. Uiteindelijk gingen we de lange tocht naar huis weer aan en ik wilde zo graag mijn broer bellen, maar de kinderen zaten achterin de auto en wilde niet dat ze hiervan iets mee kregen.
Eenmaal thuis gekomen ben ik naar boven gerend en heb hem gebeld.
Hij schrok natuurlijk heel erg dat ik het had gehoord maar bevestigde wel dat hij dit gerucht ook had gehoord. Op de vraag waarom hij niks had verteld spreekt voor zich. Hij durfde het domweg niet. Stel dat het niet waar zou zijn dan haal ik jou leven helemaal overhoop.
Mijn tante vertelde dat mijn vader hier van af wist dus de volgende stap zou logisch zijn het mijn vader vragen.
Maarja hoe vraag je zoiets!! Ik kon het diezelfde avond niet meer aan en wilde het eerst een beetje laten bezinken. Je begrijpt dat er van slapen niet veel kwam heb alleen maar liggen malen.
Mijn man had de volgende dag vrij genomen om mij een beetje bij te staan. Na de hele ochtend bibberend te hebben rond gelopen heb ik de telefoon gepakt en mijn vader gebeld. Ik heb hem op de man af gezegd dat ik gehoord had dat hij mogelijk mijn biologische vader niet zo zijn. Na een minuut stilte vroeg hij; Hoe weet jij dat nou? Hij zei dat hij dit gerucht ook ooit eens gehoord heeft, maar dat gelijk naast hem neer had gelegd en dit verder ook nooit heeft besproken met mamma. Ja dag dat ging er bij mij dus niet in. De relatie tussen mijn  ouders was nooit goed, maar dat is weer een ander verhaal. Mijn vader is niet het type die dit niet zou bespreken met mijn moeder echt niet, daarbij had mijn tante natuurlijk verteld dat mijn ouders hierover wel eens ruzie maakte.
Hij ontkende dus alles!! Wel vroeg hij wat wil je nu een DNA test. Ja dat wilde ik. Gelukkig deed hij hier niet moeilijk over. Later die dag heb ik mijn andere broer gebeld en ook deze schrok natuurlijk en zei dat hij het echt niet geloofde.
We bespraken wie er hier van op de hoogte konden zijn en het enige wat ik kon bedenken was de beste vriendin van mijn moeder. Hij vroeg mij of ik het goed vond dat hij naar haar toe ging om het te vragen. Aangezien ik niet in de buurt woon vond ik dat prima. Ze belde me diezelfde avond nog op en zei dat ze het gerucht ook kende en dat ze het ooit eens aan mijn moeder had gevraagd en die had gezegd nee het is echt een grote roddel. Ze geloofde dit verhaal want mijn moeder vertelde haar altijd alles zei ze.
De volgende dag heb ik de test besteld en deze uiteindelijk samen met mijn vader gedaan via de skype. We hebben hem allebei op dezelfde dag op de bus gedaan en het lange wachten begon. wat duurt een week dan lang zeg!!! De afspraak was de het lab mij zou bellen op een woensdagmiddag. Woensdagochtend rond een uur of 10 ging de telefoon mijn man nam op en keek mij aan. Het lab....
Ik ben naar boven gegaan i.v.m. de kinderen. Ze deed op dat moment uitspraken die een beetje aan mij voorbij zijn gegaan allemaal termen die ik niet begreep op dat moment. Het enige wat ik wilde horen was of het wel of niet zo zou zijn.
Uit de test is onomstotelijk bewezen dat hij niet mijn biologische vader is.

Na opgehangen te hebben heb ik zitten janken, janken, janken....
Mijn man kwam naar boven gerend ik vloog hem om de hals en we hebben een behoorlijke tijd zo gestaan na een tijdje vroeg hij is het nou wel of is het nou niet zo.
Toen moest ik mijn vader bellen die zat ook te wachten. Dit werd het moeilijkste telefoongesprek tot nu toe.
We hebben samen zitten huilen.

Ik kan even niet meer, zit hier weer te shaken op mijn stoel en laat het voor nu even hierbij.